بررسی رابطه میان تکنولوژی و فاصله تولید بنگاهها از اندازه بهینه (با رویکرد تعیین سطوح تکنولوژی با روش شدت R&D)

تکنولوژی و اندازه بهینه بنگاه تولیدی دو موضوع پراهمیت در حوزه ادبیات اقتصادی بوده و پیشرفت تکنولوژی می‌تواند با انتقال تابع تولید اندازه بهینه را تحت‌ تأثیر قرار دهد. بر این اساس، می‌توان میان سطح تکنولوژی و اندازه بهینه رابطه معنی‌داری را جستجو نمود. این در حالی است که اگرچه مطالعات متعددی این دو مقوله را به ‌صورت منفک مورد بررسی قرار داده‌اند اما در اندک مطالعه‌ای (خارجی یا داخلی) این دو موضوع به ‌صورت هم‌زمان تحلیل شده است. از این‌رو، این مقاله با هدف بررسی تأثیر سطوح تکنولوژی بر اندازه بهینه طراحی شده است. در این پژوهش سطوح تکنولوژی با استفاده از شاخص‌ شدت R&D و هم‌چنین متغیر اندازه بهینه با روش کومانور- ویلسون و معیار ارزش تولید برای بنگاه‌های تولیدی در سال‌های 1374، 1379 و 1384 مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج این پژوهش نشان ‌دهنده آن است که با افزایش سطح تکنولوژی، تولید بنگاه‌ها به اندازه بهینه نزدیک‌تر می‌شود. از نظر سیاست‌گذاری، این یافته مبین اهمیت سطح تکنولوژی در نزدیک شدن فعالیت بنگاه‌ها به اندازه بهینه بوده و از این‌رو لازم است تا در سیاست‌گذاری‌های اقتصادی این امر به ‌صورت جدی مدنظر قرار گیرد. چه آن‌که، فعالیت در نزدیکی اندازه بهینه زمینه را برای بقا بنگاه‌ و نیز جلوگیری از خروج زود هنگام آن فراهم خواهد نمود.